Post Description

Generatie B afl.1
"Sorry"

Wanneer de economische rating van België daalt van AA+ naar B barst er een enorme crisis uit die voornamelijk twintigers treft. Een van hen is Jonas. Zonder werk en zonder huis ziet hij als enige oplossing zijn ex Brulletje terugwinnen. Zolang dat niet lukt, aanvaardt hij een schimmige job in een ondergronds callcenter en een zetel in een veel te klein appartement.
__________________________________________________________________

Beelden van een Brussel in verval met wat oosterse muziek erbij, een intro die de revolutie uitademt en een eerste scène met een in aluminiumfolie gehulde psycholoog die met een boormachine ten aanval trekt. Nee, evident is de start van Generatie B niet. Wie vandaag de kijkcijfergrafieken bestudeert, zal na enkele minuten wellicht al een knik in de cijfers zien door de wegzappende kijkers.

Generatie B zal dus geen spek voor ieders bek zijn. Joost Vandecasteele en Pieter Van Hees, de makers van de reeks, hadden geen zin in een gesuikerde reeks waar alle scherpe kantjes afgevijld zijn. De revolutie verdraagt geen compromissen. Maar best ook, want dan hou je alleen middelmaat over en daarvan is er al te veel op de Vlaamse televisie. 

SHARE
Generatie B prikkelt en doet je uitkijken naar wat volgt.
Dat Generatie B over het generatieconflict tussen jongeren en babyboomers gaat, ligt er in de eerste aflevering niet vingerdik op. Dat conflict met bijhorende revolutie is voor later. Nu draait het vooral rond Jonas, de hoofdrolspeler die werk en ex-lief zoekt en vooral probeert te overleven in de harde grootstad. En daarbij leren we meteen de andere personages kennen, met een geflipte revolutionair en een sexy presentatrice van kindertelevisie als meest opvallende.

Na de eerste aflevering is het moeilijk om een label op Generatie B te plakken. Absurd ja, maar lang ook niet altijd. Daarvoor is het soms te realistisch. Grappig ook, maar niet haha-grappig. Bevreemdend soms, maar vooral ook intrigerend. Generatie B prikkelt en doet je uitkijken naar wat volgt. Met dank ook aan de prima acteerprestaties. Hoe verfrissend is het om net als bij Bevergem opnieuw flink wat gezichten te zien die je doorgaans niet ziet in Vlaamse reeksen.

Idealiter kijk je van Generatie B meteen enkele afleveringen na elkaar. Een eerste aflevering is altijd wat zoeken en aftasten. Wie nu twijfelt of hij volgende week ook kijkt, houdt beter vol. Het wordt alleen maar beter. Leve de revolutie op tv.