Post Description

Alles was fout tegenwoordig. Te dun. Vager. Nergens zat meer echt leven in. 
En de dagen, die waren korter. Elke dag duurde eeuwig voor hij om was, en 
dat was raar, want dagen in het meervoud raasden voorbij als een dolle kudde. 
Er was niet veel dat men een 130 jaar oude tovenaar wilde laten doen en 
Windel Poens was gewend geraakt om wel twee uur voor de aanvang van elke 
maaltijd aan tafel te verschijnen, louter om de tijd te doden. 
Eindeloze dagen, die voorbij snelden. 
Daar deugde niks van. Vanzelf, van het deugen van vroeger zag je nog maar 
weinig. En tegenwoordig lieten ze de Universiteit draaien door van die blagen. 
Vroeger werd hij nog gedraaid door behoorlijke tovenaars, grote lieden met 
het postuur van rivierschuiten, het soort tovenaars waar je tegenop keek. 
En toen waren ze opeens weg en moest Windel zich laten betuttelen door 
knapen die soms nog wat van hun eigen tanden hadden. 
Zoals die knul van Ridiekel. Die kon Windel zich nog best herinneren. 
Een dun ventje, met uitstaande oren, die nooit eens goed zijn neus snoot 
en de eerste nacht in de slaapzaal om zijn moeder jankte. Altijd ondeugend. 
Iemand had Windel proberen te vertellen dat Ridiekel nu de Aartskanselier was. 
Mmm. Dachten zeker dat hij kinds was...

De Dood is gewoon spoorloos - voor zijn... eh... opheffing moet worden 
gevreesd. Dit leidt natuurlijk tot ontwrichtende verwarring, zoals steeds 
bij het wegvallen van belangrijke openbare voorzieningen.
De zojuist overleden tovenaar Windel Poens ontwaakt en bemerkt dat 
hij was teruggekeerd als lijk. Daar laat hijzichniet door kisten: hij sluit zich 
aan bij de Club van Herstarters.
Intussen meldt zich ergens ver weg een lange, donkere snuiter bij een 
afgelegen boerderijtje en die blijkt me toch handig met een zeis! 
Dat komt de boerenweduwvrouw goed uit, want er moet nodig 
worden gemaaid...

Veel leesplezier!

Douwe
eigen scan & opmaak