Post Description

Artiest : Sam Yahel, Ari Hoenig, Mike Moreno & Seamus Blake
Titel : The Jazz Side Of The Moon
Bron : stereo CD
Type : 225WAD > Pure Ambisonics
Genre : Jazz
Label : Chesky


**Dit is een DTS CD, alleen afspeelbaar op apparatuur die DTS ondersteunt**
**Bij afspelen op stereo-apparatuur zul je alleen ruis horen**
**Ik post alleen meerkanaals surround, geen MP3 of Lossless**

Als je last hebt van teksten die sommige figuren in mijn spots plaatsen, download
dan Spotnet Improver Local. Hiermee kun je op je eigen harde schijf een blacklist
maken, waardoor je de teksten van mensen op die blacklist, niet meer te zien krijgt.
Heb ik ook gedaan en maakt alles wel leuker zo !

Commentaar : In het verleden had ik een SACD speler die geen DVDA kon afspelen en een
uitstekende semi-professionele geluidskaart, waarmee ik al mijn SACD's heb opgenomen.
Die speler heb ik samen met de SACD's verkocht en daarvoor in de plaats een speler
gekocht die beide formaten aankan. De soundkaart heb ik verkocht omdat ie onder W7
absoluut niet werkend te krijgen was (onder XP was het al moeilijk !). 
Later kocht ik de SACD "Jazz Side Of The Moon". Deze is op zich erg bijzonder door de
wijze waarop ie gemaakt is. Alle songs zijn, met de complete band tegelijk spelend in
de studio, opgenomen met een Soundfield microphone. Er is daarna geen enkele technische
bewerking meer op toegepast en zo op SACD gezet. Daardoor is de volle dynamiek volledig
behouden en klinkt dit onwijs zuiver, alsof je in de studio naar de band staat te 
luisteren. Nu kan ik dus helaas geen SACD meer rechtstreeks omzetten naar de 5.1
kanalen en heb daarom een Ambisonics methode (Ambisonics is gebaseerd op een soundfield
en niet op separatie) er op los gelaten. Resultaat vergeleken met de SACD en moet zeggen
dat het er heel erg dichtbij komt. Natuurlijk is de SACD weer net een stuk zuiverder
door de veel hogere bitrate, maar deze DTS CD geeft je een zeer goede indruk van hoe
de muziek klinkt zonder toegepaste technische trucs. Geen compressie, geen overdubs,
geen limiters,niet door een mixing console gehaald, gewoon een rechtstreekse opname
van een spelende band in de studio. En rechtstreeks omgezet naar een Ambisonics DTS CD,
waardoor de zuiverheid en het soundfield behouden is. Klinkt erg goed !
Overigens zijn alle tracks zonder zanger, alleen instrumenten.

Een review :

Sam Yahel, organist op Jazz Side Of The Moon zegt in een interview in het toonaangevende jazzmagazine Downbeat: Er is goede muziek en eerlijke muziek; en daarna volgt de rest. Hij kwam tot zijn quote in een poging zijn eigen hokjesgeest denken te doorbreken, immers cross-overs van jazz naar rock zijn niet alledaags en zeker niet altijd geslaagd. 

Tegelijkertijd probeerde hij daarmee de weg vrij te maken tot begripvorming alom voor een opmerkelijk project: een jazz interpretatie van Pink Floyd's Dark Side On The Moon. Het is de muziek waar mijn ouders naar luisterden, zegt hij, vanuit die traditie moet ik als jazz muzikant een dergelijk album gewoon kunnen maken. Het is muziek die iedereen heeft beïnvloed, net zo als de muziek van bv. George Gershwin dat ook heeft gedaan. De eerlijke benadering dus, gekozen door Sam Yahel (B-3 Hammond), Ari Hoenig (drums), Mike Moreno (gitaar) en Seamus Blake (tenor saxofoon) om een van de meest succesvolle platen ooit gemaakt te raken in zijn essentie en als jazz stuk neer te zetten. 

Hoe pak je als muzikant zoiets aan? Het geluid van Dark Side Of The Moon zit tot in de genen van die miljoenen luisteraars, die opgroeiden met de aanzwellende hartslag van Speak To Me. Een sombere plaat met thema's als ouder worden, tegenstellingen, krankzinnigheid en begeerte; Roger Waters beweerde later dat de muziek was om de mensen gek te maken. Een plaat waarvan de band zelf niet het flauwste vermoeden had dat het zo'n succes zou worden. Dat commerciele succes kwam niet in het minst door de snel veranderende opname technieken die ervoor zorgden dat ook hifiliefhebbers de schijf omarmden. 

We schrijven anno 2007, Roger Waters doet zijn DSOTM tour, het Chesky label ziet brood in het idee en huurt de St. Peter's Episcopal Church in NYC af voor de opnames. Geroemd om zijn natuurlijke akoestiek is deze kerk vaker de bron van Chesky opnamen. Net zo eerlijk als de benadering van de muzikanten is de aanpak van Chesky. Eén microfoon slechts, geen overdubs, zonder multitracking, geen compressie en een kleine mixer; het zijn de wapens die engineer Nicholas Prout in handen heeft om het Chesky geluid op te vangen en vast te leggen. In de controle kamer staan de General Optical en Tascam DVD voor de digitale opname en komt het geluid uit de kleine, maar o zo effectieve PMC LB1 luidsprekers. 

De hifi liefhebbers die Pink Floyd's versie in wat voor editie of mix dan ook in de kast hebben staan kunnen gerust zijn. Jazz Side Of The Moon is een geluidstechnisch hoogstandje in een meerkanalige hybride sacd versie. Hij is afspeelbaar op een gewone cd-speler, waarop de voordelen van DSD mastering gelukkig ook hoorbaar zijn. Mijn luisterervaringen beperken zich tot de stereo sacd laag, die een evenwichtig natuurlijk geluidsbeeld produceert. De kwaliteit van de door Sony in Oostenrijk geperste disc laat zich vooral gelden in een weldadige analoge rust. Drummer Ari Hoenig weet dermate zijn geluid te nuanceren, zonder nadrukkelijk aanwezig te zijn. 

Het Hammond B3 orgel, een instrument dat ook op het oorspronkelijke album is te horen, is de drijvende kracht achter het totaalgeluid van deze wonderschone opname. In relaxte setting betoont het viertal eer aan de muzikanten van destijds, met in hun midden altijd de spirit van PF-oprichter Syd Barrett. Ik hoop dat zijn geest rondwaarde in de statige St. Peters Church, ten tijde van de opname dagen in 2007. Het zal de muzikanten in ieder geval geholpen hebben bij het vinden van de juiste inspiratie en te voldoen aan de maatstaven door Yahel aan zichzelf opgelegd: goed en eerlijk. Of het Syd's goedkeuring zou kunnen wegdragen, is een ander verhaal; hij zal het niet meer kunnen vertellen. 

Mijn complimenten zijn er ieder geval voor de tekst in het boekwerkje, met een verhaal waaruit het respect blijkt voor die opmerkelijke plaat uit 1973. De luisteraar krijgt een goed beeld over hoe deze opname tot stand is gekomen. Hulde over het afbeeldinkje met de plaatsing van de instrumenten rond die ene Soundfield Mark microfoon; het maakt de verbazing over het analoog klinkende spiegelplaatje alleen maar groter. 




TRACKS

  1. Breathe 
  2. On The Run (Part 1) 
  3. Time 
  4. Any Colour You Like 
  5. The Great Gig In The Sky 
  6. Money 
  7. Us and Them 
  8. Brain Damage 
  9. On The Run (Part 2)