Post Description

Zweden 2009

Deel 1 & 2 van de 4-delige mini serie die in 2009 de Zweedse Televisie Award won in de categorie Beste Drama. 

Totale speelduur serie 240 min.

Regie: Simon Kaijser


In de 17e en 18e eeuw waren familieportretten zeer in trek.
In dergelijke schilderijen zit de man samen met zijn vrouw in zijn huis.
Omgeven door zijn kinderen.

De kinderen werden altijd afgebeeld als plechtige kleine volwassenen.
Net als hun ouders staren zij vanaf het doek naar ons.
Maar als wij terug kijken zien wij ook andere kinderen.
Kinderen die ons de rug hebben toegekeerd.
Kinderen die slechts deels zichtbaar willen zijn.
Die hun gezichten en hun lichamen in duisternis hullen.

Kindersterfte was hoog in die tijd maar de portretten toonden de gehele familie.
Zowel hen die het leven werd gegeven als hen die het niet werd gegeven.
De dode kinderen.

Dit verhaal is als zo'n familieportret.
Het verteld over hen die het leven wordt gegund en over hen die dat wordt misgund.
Over hen die zich half verbergen. 
Over hen die zich wegdraaien.
Die vanuit de schaduwen kijken.







Ik ken geen andere Scandinavische film of serie die zo naadloos aansluit op de onderliggende problematiek van pesten en gepest worden.

Daarom ook draag ik deze post in respect op aan Tim Ribberink
Een jongman, jongen eigenlijk nog, die ik nooit heb gekend maar waarvan het nieuws over zijn zelfmoord ook mij aangrijpt.