Post Description

aERodynamIC beschreef het album als volgt:

Je zal maar de nieuwe Jeff Buckley worden genoemd (het gebeurt regelmatig). Dat is niet niks en het is ook niet heel erg vreemd. De twee EP's die Tamino uitbracht lieten al veel horen. 
Jeff Buckley? Ja, misschien een beetje. Misschien is het ook zo dat beide heren bepaalde looks hebben die wat harten sneller doen kloppen her en der, en als dat in combinatie is met zwoele, wat donkere muziek dan wil dat best een beetje extra helpen.

Wat ook wel helpt is het feit dat Tamino-Amir Moharam Fouad een Egyptische vader en een Belgische moeder heeft. Die Egyptische link sijpelt een beetje door in de nummers van hem. 
Zijn jongere broer Ramy heeft trouwens de videoclip geregisseerd bij het nummer Persephone.

Verstilde nummers, met een donker-romantische ondertoon. Allen ingespeeld door Tamino zelf met hier en daar wat extra inkleuring van Nagham Zikrayat, een gezelschap muzikanten voornamelijk afkomstig uit Irak en Syrië en waarvan de meesten vluchteling zijn.
Met zijn zang weet hij ook wel te imponeren: zijn falset doet het goed in deze setting, maar kan er ook voor zorgen dat mensen er allergisch op kunnen reageren. Het is toch best wel aardig wat dramatiek dat we op deze wijze voorgeschoteld krijgen.

Tracklisting:
1. Habibi (5:07)
2. Sun May Shine (4:08) 
3. Tummy (3:10) 
4. Chambers (4:27)
5. So It Goes (4:55)
6. Indigo Night (4:15)
7. Cigar (4:07)
8. Each Time (5:11)
9. Verses (3:08)
10. W.O.T.H. (3:55)
11. Intervals (3:38)
12. Persephone (5:05) 

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.