Post Description

Van bluesmagazine.nl:

De Canadese legendarische rootsband The Band zal bij iedere echte muziekfan geen nadere introductie nodig hebben. Deze band mengde moeiteloos stijlen als country, rhythm & blues, New Orleans funk en soul en viel vooral op door hun (schijnbaar) losse manier van spelen en zingen. Na het vertrek van Robbie Robertson en de zelfmoord van Richard Manuel bleef the Band nog even door modderen maar hun muziek was eigenlijk een slap aftreksel van wat ooit een uniek Band geluid was. Een beetje te vergelijken met blijven doorfietsen met een leeglopende band. Na de dood van Rick Danko in 1999 was het definitief gedaan met The Band.

En dan is er nu The Weight Band uit Woodstock. Een band, die als missie heeft om het Band-geluid voort te laten leven. De band bestaat uit Jim Eider op zang, gitaar en mandoline. Hij was lid van The Band nadat Robbie Robertson de band verlaten had. Michael Bram op drums en zang. Hij komt uit de band van Jason Mraz en The Chris O’Leary Band. Brian Mitchell op toetsen en zang komt uit Levon Helm’s Midnight Ramble Band. Matt Zeiner op toetsen en zang komt uit de band van Matt “Guitar” Murphy . Bassist en zanger Albert Rogers speelde in the Jim Weider Band. Niet de eerste de beste muzikanten dus en dat is te horen ook.

De gelijkenis met het oude, vertrouwde Band geluid is af en toe eng. In de opener World Gone Mad zit muzikaal zeer zeker een Band geluid. De rauwe losse zang die The Band typeerde ontbreekt. Wat over blijft is een prettig swingend Americana nummer met prima mandoline spel.

In Fire In The Hole komt het funky Band geluid bovendrijven. Omdat hier de zang van the Band wel benaderd wordt is de gelijkenis eng. Dat geldt ook voor Every Step Of The Way. Deal is een nummer van The Grateful Dead, die een vlekkeloze funky Band behandeling krijgt met dat lekkere losse funky geluid waarin ook Little Feat even om de hoek komt kijken. De ballad I Wish You Were Here Tonight zit niet echt in The Band hoek maar klinkt meer als een gepolijst Eagles-achtig nummer. Common Man het dezelfde bluesy drive als “The Shape I’m In” van The Band. Een lekker loom pompend nummer. De sfeer blijft bluesy in de luie groover Heat Of The Moment waarna er loom gerockt wordt in het mede door Levon Helm gecompeneerde You’re Never (Too Old To Rock ‘n’ Roll). Big Legged Sadie mengt funky rhythm & blues met landerige country. De zang klinkt in dit nummer af en toe iets te geforceerd Band-achtig.

Een Bob Dylan cover mag natuurlijk niet ontbreken! Dylan’s Day Of The Locusts is echter een nummer waarin het Band geluid ontbreekt. De rauwheid van The Band is weg waardoor een mooi Americana nummer overblijft.

Als bonustrack vind je een live uitvoering van Remedy waarin blijkt dat The Weight Band live nog meer als The Band klinkt.

Ik vermoed dat dit album de vraag op gaat roepen of dit een goedkope poging is om in te cashen op het Band geluid of een gemeende poging om het Band geluid te laten voortleven. Ik kies na het beluisteren van dit prima album voor de laatste optie!!

Tracklist:
01. World Gone Mad
02. Fire In The Hole
03. Deal
04. I Wish You Were Here Tonight
05. Common Man
06. Heat Of The Moment
07. You’re Never (Too Old To Rock ‘n’ Roll)
08. Big Legged Sadie
09. Day Of The Locusts
10. Every Step Of The Way
11. Remedy (live)

Staat er compleet op, 20% meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”