Post Description

Crepuscule (2009)



Alternatieve titel: 
Schemering

Tagline:
It's a haunting film

Land: Nederland
Genre: Drama / Mysterie
Lengte: 70 minuten

Cast: 
Nellie Benner (Herself) 
Titus Muizelaar (Himself) 
Arie van Dok (Himself)

Crew:
Regisseur: Victor Nieuwenhuijs  
Schrijver: Maartje Seyferth 
Muziek: Pierre Bastien

Plot Keywords: Depression, Erotica, Softcore, Sex 

Beoordeling op IMDb: 5.6/10




Liefhebbers van film, vergeet niet dat er naast de grote "Hollywoodreleases" nog tig van "andere" (kwaliteits) films zijn, die vaak te goed zijn om in de anonimiteit te verzwelgen.


Crepuscule is een ode aan Jean-Luc Godard, die decennia geleden stelde dat voor ene film niets anders nodig is dan een meisje en een pistool.

Korte inhoud:
Drama waarin een meisje haar lichaam verkent en door een oudere man wordt bekeken terwijl ze danst en met een pistool speelt.

Recensie:
Crepuscule is een mooi oud woord voor schemering. Of misschien zelfs iets meer dan schemering, de tijd dat de schemering overgaat in de nacht. Crepuscule is een ode aan Jean-Luc Godard, die decennia geleden stelde dat voor een film niets anders nodig is dan een meisje en een pistool.

Eind jaren 50, begin jaren 60 ontstond in Frankrijk de Nouvelle Vague. Films uit deze stroming waren rebels. Regisseurs wilden hun eigen persoonlijke visie tentoonspreiden en hierbij hun signatuur opdrukken. Zo verwierf Jean-Luc Godard grote faam verwierf met onder andere À Bout De Souffle, waarin de continuïteit in de montage ondergeschikt was aan het beeld. Crepuscule van de Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs heeft de retro-look van Godard.

De regisseurs Seyferth en Nieuwenhuijs zijn beiden afgestudeerd in de richting schilderen en tijdens het kijken bekruipt je het gevoel dat Crepuscule meer een kunstzinnig experiment is dan een speelfilm. De cinematografie is bij vlagen prachtig. De boventoon wordt gevoerd door contrasten tussen licht en donker, een expressionistische mise-en-scène, en de mistroostige en repetitieve soundtrack van de Franse installatieartiest Pierre Bastien.  

Crepuscule is alles wat je wil dat het is, of juist niet. Het meisje speelt met een pistool en dan zijn we uiteraard terug bij Godard, maar daar wilde de film al vanaf het begin zijn. Vooral film zijn. Top!

Verhaal:
In de film valt het duister over een meisje. Een zwijgzaam, lenig en mooi meisje. We mogen haar zien. Helemaal zien, als ze haar lichaam verkent voor de spiegel. Ze komt gesloten en in zichzelf gekeerd de stad en de film binnen. De film zit daarbij het meisje dicht op de huid. Alleen met de camera kent het meisje geen schaamte. Ze danst. Stript in feite. Ze heeft een baantje bij een benzinestation en niemand lijkt daar iets bijzonders in haar te zien. Ze blijft zwijgen. Toch wordt ze opgemerkt door een oudere man waar een stad nu eenmaal vol van lijkt te zijn. Uiteindelijk wordt de schemering duisterder.

Info:
Bron: Retail
Taal: Nederlands
Geluid: DD 5.1
Kleur: Zwart & Wit
Ondertitels: Nederlands

Trailer:
http://www.filmfestivalrotterdam.com/nl/films/crepuscule/

Met dank en alle eer voor de originele poster