Post Description

Ik moet zeggen dat het wat mij betreft pas tijdens de derde luisterbeurt gebeurde. Mijn partner krijgt de zenuwen ervan, ik heb toen maar een koptelefoon opgezet, en ja hoor, het kwam binnen. 
Op musicthatneedsattention.blogspot.com stond de volgende recensie:

Ayad (piano) en Sary (cello) groeiden op in een welgestelde familie in Libanon. Beiden begonnen reeds op hun vijfde met piano spelen, Sary startte daarnaast op zijn zevende ook op cello. Tevens kregen beiden langdurige, klassieke training. Het debuutalbum Naseej van de twintigers verscheen in 2014. Op hun nieuwe album Soobia worden de broers begeleid door zes musici op bouzouki, bandir, riq, klarinet, drums, bas en synthesizers. Er is een geweldige interactie onderling in de negen lange composities (samen ruim een uur), die een mix zijn van jazz, klassiek, Arabische muziek en een vleugje tango. De wonderschone, weemoedige muziek op dit album wist mij direct mee te voeren. Eric van Domburg Scipio wees in zijn recensie voor Popmagazine Heaven op het feit, dat je muzikaal niet zo onderlegd hoeft te zijn om te horen, dat dit een uniek album is. Die mening onderschrijf ik volkomen, topper in het genre!

Ergens anders stond dit:
Sary en Ayad Khalife maken muziek die je zou kunnen omschrijven als hedendaagse Midden-Oosten-muziek, of wereldfusie waarin Arabische muziek een fusie aangaat met jazz en klassieke muziek. Op hun album Soobia val je van de ene verbazing in de andere, en de muziek is soms werkelijk adembenemend mooi. Neem het begin van het Titelnummer Soobia, dat je halverwege het album vindt. Daar val ik echt even helemaal stil van, zo prachtig vind ik dat. Hier komen minimal music, Midden-Oosten, jazz en klassiek op een volstrekt vanzelfsprekende manier samen in een stuk dat zo mooi en melancholiek is dat je als luisteraar alleen maar stil kunt zitten luisteren en je adem inhouden. Mooi mooi.
Op andere momenten heeft de piano op een jazzy manier de overhand en klinkt het allemaal net iets opgewekter, maar de melancholieke ondertoon blijft – dit is Arabische blues, maar dan in de vorm van jazzy kamermuziek. Uniek, en verbluffend mooi en aangrijpend. Een prachtplaat, en een absolute aanrader – tijdloze, alle grenzen overschrijdende muziek van een onaardse schoonheid

Als je nieuwsgierigheid nu niet gewekt is, weet ik het niet meer. MAar dat deze muziek aandacht verdient, dat staat vast.

Tracklist:
1 Land of the Lost Nomads
2 Monomania
3 Saraband and Tango
4 Gulfoholic
5 Soobia
6 One Way Trip
7 Wind Rider
8 And Life Goes On
9 Feast in Bessarabia

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met veel dank aan de originele aanbieder.