Post Description

Een folkalbum zonder ritmesectie, geen drum, geen bas. Hier en daar een spaarzame gitaar, bouzouki of banjo. Maar het eerste nummer is zelfs a-capella. Rillingen veroorzaakte het bij mij.

Op Factory Girl zingt ze samen met Radie Peat, geen enkele begeleiding weer, een lied over een meisje dat niets moet hebben van de avances van de directeur van de fabriek. Een #metoo avant la lettre. Heel krachtig.

Dit is folk zoals het hoort, mooier wordt het niet.
 
Tracklist:
  1. The Galway Shawl
  2. Along the North Strand
  3. Blackbird
  4. The Lass of Aughrim
  5. Violet Gibson
  6. The Factory Girl
  7. Rock the Machine
  8. A Year Shy of Three
  9. Lullaby of London


Staat er compleet op, 20% meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”





PS.
Ik wens iedereen een heel muzikale Kerst en een gezond 2019.
Ik trek er even tussenuit. Tot in januari.