Post Description

Deze Italiaanse alleen-CD is waarschijnlijk de beste single-disc enquête die we ooit zullen zien van Ennio Morricone 's muziek van Sergio Leone 's Man with No Name trilogie. Eigenlijk was er nauwelijks genoeg muziek in A Fistful of Dollars (1964) en voor een paar dollars meer (1965) te vullen een hele LP, veel minder een cd, maar in de VS, de muziek van The Good, de Bad & de Ugly (1967) is de exclusieve provincie van United Artists Records (en zijn opvolger, EMI Records) sinds de release van de film. Maar op deze schijf, alle drie scores zijn vertegenwoordigd op 26 tracks, zeven voor A Fistful of Dollars, acht voor Voor een paar dollars meer, en 11 voor The Good, de Bad & the Ugly - de laatste ontbreekt de bonus tracks te presenteren op de recente uitgebreide editie van de soundtrack CD, maar het heeft alles wat was op de originele EMI America versie en de oude UA LP. Er is geen commentaar, maar er was niet op een van de originele versies van dit materiaal ofwel, en het geluid is eerste klas. Met betrekking tot de luisterervaring, het is fascinerend om te horen Morricone en, bij uitbreiding, Leone , uit te breiden hun bereik bij elke score. A Fistful of Dollars had nauwelijks muziek helemaal niet, maar wat er was erg memorabel, uit de-trompet gedomineerde "Per Un Pugno Di Dollar" door de griezelige "Quasi Morto" (die de belangrijkste thema anticipeert), en de offbeat " Square Dance "- al is het effect van muziek, wat eigenlijk binnen de perceptie van de personages gepresenteerd en alle aangeboden met een opera-intensiteit. Tegen de tijd van voor een paar dollars meer, Morricone is voorzien van een sleutel geluidseffect van het perceel in zijn muziek in zijn rustige manier, en waaruit blijkt dat minder meer is. En beide scores biedt als hun respectieve centerpieces angstaanjagend mooie en onheilspellende thema's gedreven door akoestische gitaar, fluitjes en woordeloze refreinen. Tegen de tijd van The Good, de Bad & the Ugly, regisseur en componist zowel creëren full-blown opera stukken, met aria's, interludes en koor instellingen, nog steeds met één voet in de muziek van het westen, maar nu is het op grotere than-life westen van de verbeelding, op een schijnbaar grenzeloze dramatische canvas. De overgangen tussen de drie scores te maken voor een geweldige luisterervaring, bijna net zo sterk als de kijkervaring te vinden door naast elkaar alle drie de films.


Vert. Google.



Veel plezier ermee..