Post Description

De titel van het boek en het kaftontwerp sprak mij meteen al erg aan. Het is een niet te dik boek en makkelijk leesbaar. Het is een genre wat je wel moet aanspreken. In het voorwoord van het boek staat er dat dit verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten. Dus je leest dit boek met die gedachte in je achterhoofd. Na het lezen van het boek blijf je achter met een raar en geraakt gevoel. Volledig geshockeerd over het feit dat een moeder zoiets met haar kind kan laten gebeuren. Jantje, hij zit in een onmenselijke situatie zonder het te beseffen. Hij is slechts vier jaar en zit in een kast opgesloten omdat hij in zijn bed heeft geplast. Hij woont bij zijn mama en haar vriend. Jantje haat zijn papa die zijn papa niet is, en het gevoel is wederzijds, want de papa haat zijn kind dat zijn kind niet is. Hij zit vol angsten en houdt ondanks alles nog steeds van zijn moeder. Het hele verhaal wordt verteld vanuit zijn gedachtegang. Hij vertelt hoe hij die tien maanden opgesloten in een kast beleeft. Kortom, het gaat eigenlijk over? kindermishandeling en ?verwaarlozing. Het is erg geloofwaardig, omdat het verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten, en omdat je veel hoort over kindermishandeling en dat mensen tot veel te veel in staat zijn. Het is onbegrijpelijk dat een moeder haar bloedeigen kind zoiets kan aandoen. Dat Jantje, ondanks dag na dag in die kast opgesloten te zitten, elke dag herhaalt dat hij van zijn moeder houdt. En de enige redenen om uit de kast te komen is om in zijn moeder haar armen te liggen, haar te knuffelen en kusjes te geven en te krijgen. Onvoorstelbaar. Het is een: ernstig, realistisch, duidelijk, boeiend en prachtig boek om te lezen.