Post Description

I’m gonna catch ‘em and never let go. Daarmee bereikt studio album nummer vijf (we rekenen Effects of 333 en live album even niet mee) van de heren van Black Rebel Motorcycle club zijn hoogtepunt. Dit album weet je aan te grijpen en blijft nog dagen door je hoofd spoken. Voor alle fans van de band: onmogelijk een teleurstelling. Voor de nieuwkomer: een ideaal instapmoment.

Het begint met titelnummer Beat the Devils Tattoo waarmee de gedachte in eerste instantie uitgaat naar hun americana geluid dat te horen was op Howl. Dit nummer komt nog het meest in de buurt bij Ain’t No Easy Way en het gevoel dat het in een kroeg is gespeelt waar het publiek aan het meestampen is. Maar schijn bedriegt.

Dat komt omdat de band teruggaat naar hun roots. Dat hoor je duidelijk aan het slotnummer Half-State maar vooral aan het bijna tien jaar oude B-kantje Evol die voor dit album opnieuw is opgenomen. De Jesus and the Mary chain-achtige shoegaze variant heeft daarmee de sprong gemaakt naar een heldere versie met Peter Hayes overtuigender op zang. River Styx brengt de blues die nooit gaat vervelen en in Shadow’s Keeper horen we bijna stonerrock. Meer van het album wil ik eigenlijk niet verklappen. De variatie is groter dan voorgaande keren maar tref zekerder dan op het vorige album Baby 81. De onzekere schoenenstaarders zijn inmiddels als band een drijvende podiumact. Zonder enige aarzeling kun je dan ook een kaartje kopen voor hun optreden 13 mei in Paradiso Amsterdam. Na afloop kun je dan nog altijd dit nieuwste pareltje aanschaffen. Of neem mijn woord er maar van op aan en ren 9 maart naar je plaatselijke platenboer.