Post Description

Ik vond er nog één, voor de liefhebbers. 

De recensie is van het Belgische Rootstime:
Blues- en soulman Big Daddy Wilson Blount uit Noord-Carolina, die als kind nog in de katoenvelden werkte, groeide op met gospel en country op de radiozenders en in zijn onmiddellijke omgeving maar vond pas zijn eigen levensdoel toen hij in Duitsland een bluesconcert bijwoonde. Toen besefte hij dat blues aan de basis ligt van zowel funk en soul als country en dat de rootsy bluesmuziek ook door zijn bloedbanen stroomde. Hij sloot zich aan bij verschillende bands zoals o.m. ‘The Real Deal’, ‘The Jan Fisher Bluesband’ en ‘The Mississippi Grave Diggers’ en vormde een duo met gitarist Wolfgang ‘Doc Fozz’ Feld met wie hij in 2004 het enigszins voorspellende album ‘My Day Will Come’ uitbracht. Heden is hij inderdaad als bluesman en songwriter doorgebroken die met zijn charisma en warme stem telkens opnieuw het publiek voor zich inneemt. Algauw toerde hij door de States en Europa en werd inmiddels een welkome en graag geziene figuur in het bluescircuit.
De song ‘My Day Will Come’, een schitterende soulblues samen geschreven met Wolfgang Feld, komt ook op dit album voor, het eerste op het DixieFrog label. De meeste songs schreef Wilson Blount zelf, maar ook Feld en gitarist Staffan Astner verlenen hun bijdrages. Behalve Astner zitten ook contrabassist Sven Lindvall en drummer Per Lindvall in de band, zo te zien familie. Peter Hallström wisselt af met Hammond en piano en gastmuzikante Petra Wahlgren maakt met viool of viola de songs hier en daar melancholisch zoals op het breekbare ‘Please’. Op het heerlijk jazzy ‘I Wanna Be Your Man’ valt Eric Mossnelid in met klarinet wat in combinatie met het pianogetintel een relaxte sound geeft. Bij Big Daddy geldt nog steeds het adagium ‘blues is a feeling’ wat hij vloeiend weet over te brengen welke weg hij ook inslaat. Zo bespeur je in ‘Born Loser’ wat Latino invloeden terwijl ‘Oh Carolina’ met slidegitaar Mexicaans aandoet. Het up-tempo ‘My Day Will Come’ leunt aan bij het spiritualgevoel. Zo laat Wilson zich voortdurend leiden door intuïtie, impressies en atmosfeer, soms ook door historische gebeurtenissen zoals het onheilszwangere ‘Hurricane’ met gruizige gitaar dat komt aanstormen en vernieling zaait. 
Het album werd opgenomen in de Strawberry Studios in Moholm in Zweden en zoals Big Daddy zelf opmerkte ‘there was something special in the air’. Hij lijkt er zich tussen alle muzikanten opgenomen te voelen als was niet Duitsland maar Zweden zijn thuishaven. Met zijn warme baritonstem geeft hij gloed aan poëtische teksten zoals de countryblues ‘Baby’s Coming Home’ waarop hij zich origineel met diddley bow begeleidt. Op ‘Hold The Ladder’, geschreven door Eric Bibb, neigt zijn stem naar deze van de folkzanger zelf. Maar het laatste ‘I’m So Glad’ komt over als een hoogstpersoonlijk liefdespoëem, mogelijks een serenade aan de vrouw met wie hij nu reeds dertig jaren samen is, een soort hymne crescendo versterkt door de backingzang. Daddy Wilson moet er zich geen zorgen over maken. Zijn songs zijn als een ‘blessing’, tegelijk ontspannend als het leuke ‘Show Dog’ en evenzo het hart beroerend.  - Marcie -
De volgende nummers staan op de CD:

01 Travelin' blues 02:53
02 Hold the ladder 03:49
03 I'm your man 04:09
04 I wanna be your man 02:40
05 My day will come 03:17
06 Please 02:59
07 Hurricane 04:51
08 Oh Carolina 03:27
09 Born loser 04:09
10 Baby's coming home again 03:08
11 Show dog 03:11
12 I'm so glad 05:18

Staat er compleet op, 20 % pars meegepost.

Wederom veel dank aan Motormuijs