Post Description

Noorwegen 2003
Drama / Komedie
85 min.

Regie:  Erik Smith Meyer

Het tot cultfilm uitgegroeide Svidd neger, wat zoiets als "verbrande neger" betekent, was voor zijn uitkomen in 2003 door Noorse morraalridders al uiterst controversieel verklaard. Ten onrechte zoals bij het bekijken bleek want van racisme is geen sprake. Min of meer hoofdpersoon, de zwarte Ante, die een beetje in de knoei zit met zijn afkomst, wordt zonder morren opgenomen opgenomen in een kleine leefgemeeschap aan een fjord in noord Noorwegen. 
Meestal heet het dan "liefdevol opgenomen" maar liefde is een tamelijk abstract begrip in deze film die zich afspeelt buiten iedere vorm van beschaving. Je bent bijvoorbeeld al gauw een week onderweg op de waterfiets voor je in het dichtstbijzijnde dorp aankomt. Hoe het dan kan dat blonde Anne toch boopdschappen doet, dat men er in winkelwagentjes rondzeult en dat soort fratsen wordt niet nader verklaard.  Zoals overigens ook wel meer niet uitgelegd wordt in deze film die zijn gelijke niet kent als het gaat om Scandinavisch absurdisme.

Even terug naar Ante.
Ante is verteld dat hij een Saami is afkomstig uit de zee. Nu ziet hij er niet echt uit als een inwoner van Lapland, zels niet als hij zich in de traditioneel blauw met rode klederdracht hijst, maar hij spreekt wel een aardig woordje Saami. Verder kauwt hij paddestoelen dat het een lieve lust is en is hij daardoor het grootste deel van de tijd flink in andere sferen. Dat op zich is dan weer geen overbodige luxe wanneer je met de personen moet leven waarmee Ante te maken heeft,
Zijn moeder bijvoorbeeld mist het gezelschap van mannen iets te veel. zijn "broer" Peder laat door een ongelukje bij het masturberen het hele huis afbranden en Anne is het lokale summum van schoonheid maar dat blijkt ook  maar weer relatief. Zeker wanneer wild bebaarde vader Karl, die steevast in een bruine bloemetjesjurk rondloopt, haar een blauw oog heeft geslagen. En dan hebben we nog een figuur met de lekker wegbekkende naam Normann Heatte Bongo Utsi Saus.   Een Noorse Johny Depp lookalike of in ieder geval iemand die zo wil overkomen.

Heel veel chocola valt er van Svidd neger verder niet te maken, Wat lijkt te beginnen als komische klucht neemt snel een wending naar tragisch drame, om vervolgens via horror en zelfs musical toch uiteindelijk weer bij klucht uit te belanden. Wie kan accepteren dat niet alles even netjes volgens regels verloopt heeft aan Svidd neger een bijzonder fijne, volkomen onvoorspelbare en lang heugende film. Met soundtrack van Ulver.