Post Description

Negeer deze recensie gewoon. Spoed u liever naar Marble Sounds’ MySpace, bekijk de clip van “The Time To Sleep” op YouTube en luister. Koop. Nu. In plaats van dit te lezen. Vorig jaar, toen Marble Sounds nipt tweede was geworden in goddeau’s demoproject, kwamen we amper verder dan een ietwat lullig gestameld “dit is mooi, dit is goed, dit is héél mooi”. Wat nu gedaan met een debuut dat bevestigt in de overtreffende trap?
Image

Debuut van het jaar! Schoonheidsprijs van het jaar! Revelatie van het jaar! Dat gaan we allemaal niet schrijven over Nice Is Good. Zulk gehijg in recensies is ondertussen het equivalent geworden van ‘Ken ik u niet ergens van?’ wanneer u uw eerste vleesgeworden verliefdheid wilt aanspreken. En zo voelt een eerste beluistering van Nice Is Good ook aan zodra “The Time To Sleep” halverwege aanzwelt: als die eerste verliefdheid. Het is een plaat die u lange tijd niet uit hoofd en hart krijgt, zo u dat al wilt – en tuurlijk wilt u dat niet.

Dit is zo’n uiterst zeldzaam debuut dat nu al antwoorden biedt in plaats van vragen oproept. U hoort nu al dat deze band een groeimarge heeft waar elke debuterend groepje anno 2010 zijn spaarcenten voor over heeft -- zonder dat Nice Is Good één picoseconde teleurstelt, verveelt, undone aanvoelt. U hoort nu al dat deze band scheurbuik krijgt van een niet te stillen honger naar schoonheid, barst van het talent om die schoonheid te vertalen naar meeslepende melodieën die zich opwerpen als onbereikbare liefdes voor meligheid. Bovendien beschikt Marble Sounds over de instincten die ervoor zorgen dat ze niet met verkeerde ideeën hun eigen songs onderuit schoffelen.

Nice Is Good is daarom ook ontzettend en toch onopvallend veelzijdig, maar laat zich luisteren als een geheel waarop elke seconde minder een groot gemis zou zijn. Eventuele beperkingen worden in een handomdraai een sterkte. Zo zorgt Van Dessels naar eigen zeggen beperkte stem er mee voor dat de songs met beide voeten stevig op de grond blijven. En anders is er nog altijd een glockenspiel dat onverwacht de gitaarmuur van “Good Occasions” onder de knoet houdt -- live voelt het trouwens nu al aan als een klassiekertje.

U bent toch aan het einde van deze recensie beland? Zonde. U had de afgelopen minuten al naar “The Time To Sleep” kunnen luisteren, of “My Friend”, of “We Slow”. Een veel nuttiger en mooier tijdverdrijf. Deze woorden bent u straks al vergeten, Marble Sounds’ debuut bijlange niet. Dit is de groep die u moet zien in de juiste tent op dat festivalterrein deze zomer. In de juiste zaal in of desnoods ver uit uw buurt. Maar kom hier in geen geval aandraven met nog maar één reden om Marble Sounds niet te ontdekken en te koesteren.