Post Description

n een grijs FTD-verleden waren er gerenommeerde namen die deze band telkens spotten. Midasz, Cavernosa, e.a. Toen ik dit album tegenkwam heb ik ze nog eens opgezocht. Een gevoel van weemoed bekroop me. Nu dus even in hun voetsporen treden. Grote schoenen om te vullen, dat dan weer wel.

Delta Moon uit Atlanta speelt swamp-rock en blues. Aanstekelijke songs met slide guitars en bottlenecks overal. Dit album gaat van Delta blues via gospel naar soul en Southern rock. 

Het opent met wat ze in Schotland een Waulking Song zouden noemen. Een werklied waarbij iemand begint en de anderen dat herhalen in een opzwepend ritme. Long Way To Go. (zie filmpje)

De met whiskey doordrenkte stem van zanger Tom Gray maakt van de oude Shaker hymne Babylon Is Falling een preek voor de blues. 

Daarna wagen ze zich aan de Motown classic One More Heartache, waarmee ze direct Marvin Gaye het diepe zuiden intrekken.

Gray stapt daarna in de rol van Chester Burnett met Somebody In My Home maar doet tegelijkertijd denken aan Howlin’ Wolf.

Daartussendoor staan nog meer nummers die het luisteren meer dan waard zijn.

Track list:
1. Long Way to Go
2. Babylon is Falling
3. One More Heartache
4. Might Take a Lifetime
5. Skinny Woman
6. Louisiana Rain
7. Little Pink Pistol
8. Nobody’s Fault But Mine
9. Somebody in My Home
10. One Mountain at a Time
11. Christmas Time in New Orleans

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.