Post Description

Post Mortem (2010)



Alternatieve titel: 
Santiago '73

Tagline:
A tender, slow-burn masterpiece

Land: Chili / Duitsland / Mexico
Genre: Drama
Lengte: 98 minuten

Cast: 
Marcelo Alonso (Víctor) 
Alfredo Castro (Mario) 
Amparo Noguera (Sandra)

Crew:
Regisseur: Pablo Larraín
Schrijver: Pablo Larraín 
Muziek: Juan Cristóbal Meza

Beoordeling op IMDb: 6.8/10




Liefhebbers van film, vergeet niet dat er naast de grote "Hollywoodreleases" nog tig van "andere" (kwaliteits) films zijn, die vaak te goed zijn om in de anonimiteit te verzwelgen.


Deze film won een Golden India Catalina, een Grand Coral - Second Prize, een Jury Award - Best film, en een Best Cinematography Award.

Korte inhoud:
Mario Cornejo werkt in het mortuarium van een ziekenhuis in Santiago. Hij moet de verslagen uittypen van de lijkschouwingen. Net tijdens de militaire coup wordt hij verliefd op een buurmeisje, een cabaretdanseres. Maar haar familieleden zijn prominente communisten en na een politie-inval in haar huis verdwijnt het meisje spoorloos. Ondertussen stapelen de lijken zich op in het ziekenhuis en Mario moet een autopsierapport maken van een wel heel bijzonder kadaver.

Recensie:
Regisseur Pablo Larraín maakte eerder indruk met Tony Monero, dat zich afspeelt in 1978, de hoogtijdagen van Pinochets regime. In Post Mortem ging Larraín terug naar de roerige tijd waarin Pinochet aan de macht kwam. 

Post Mortem is prachtig gefilmd. De statische shots, waarbij personages regelmatig deels buiten beeld vallen, geven een beklemmend gevoel: één die de kijker niet makkelijk van zich af kan schudden. De absurde hoeveelheid lijken, die bijna achteloos en zonder commentaar in beeld worden gebracht en waar de kijker na de zoveelste lading bijna niet meer van opkijkt, onderstreept het gevoel je in een surreële nachtmerrie te bevinden. De scène waarin lijken in stapels over een trap zijn uitgestort, geeft daar misschien wel het best uiting aan.

Ook de grotere aandacht die Larraín in Post Mortem heeft voor de politieke aandacht van het verhaal komt de film ten goede. Kijkers die niet op de hoogte zijn van de geschiedenis van Chili zullen er wellicht overheen kijken, maar de subtiele kritiek van Larraín op het regime dat een einde maakte aan het bewind van Salvador Allende geeft de film een extra dimensie. Ronduit fascinerend is de scène na ongeveer een uur als Mario in het lijkenhuis aankijkt tegen de dode Allende terwijl de complete legertop gespannen afwacht op het resultaat van de autopsie. Het is met afstand de beste scène in deze sobere, maar desondanks buitengewoon indringende film die nog lang na het meesterlijke einde door je hoofd blijft rondspoken. Topper!

Verhaal:
Santiago, 1973. De vijftiger Mario leidt een teruggetrokken bestaan. In het lijkenhuis typt hij autopsierapporten uit en thuis kijkt hij met verlangende ogen naar zijn buurvrouw, de net ontslagen nachtclubdansers Nancy. Op 11 september schrikt Mario wakker. Nancy is spoorloos verdwenen, haar communistische vader en broer ruw van hun bed gelicht en gearresteerd. De door de CIA gesteunde militaire coup om de socialistische president Salvador Allende af te zetten is in volle gang, tanks rijden door de stad en de lijken van burgers liggen op straat. Mario maakt zich op voor een barre zoektocht om zijn grote liefde te vinden.

Info:
Bron: Retail
Taal: Spaans
Geluid: MP3 320 Kbps
Video: 1769 Kbps, 720x272, 25.000 Fps
Ondertitels: Engels

Trailer:
http://postmortemlapelicula.cl/

Met dank en alle eer voor de originele poster