Post Description

Een paar dagen nadat zijn album Dopamine Machine klaar was dook Sayers met alleen zijn 1952 Gibson de studio weer in om de nummers een akoestische solo interpretatie te geven. Een onverwacht juweeltje. 

Ik zal ook uitkijken naar de niet akoestische versie

Op Maxazine.nl stond de volgende recensie:

Hadden Sayers is een uit Texas afkomstige zanger, gitarist en songwriter, die al heel wat jaren meedraait. Het is voor wat betreft albums een paar jaar stil geweest rond hem, maar nu komt hij met twee cd’s tegelijkertijd uit. Het rockende ‘Dopamine Machine’ wordt elders besproken en het rustige ‘Acoustic Dopamine’ is nu aan de beurt. Twee cd’s, waar de verschillen niet groter kunnen zijn, maar die toch bij elkaar horen. Het zijn namelijk verschillende versies van dezelfde nummers.

Wordt Sayers op het rockalbum door een voltallige band begeleid, hier is hij alleen te horen. Op twee nummers na dan. Zangeres Ruthie Foster is op een van de nummers te horen en op een ander verrijkt Jim Ed Cobbs het geheel met handklappen, voetstompen en diverse voorwerpen. Luisterend naar beide albums hoor je weliswaar dezelfde nummers, maar op ‘Acoustic Dopamine’ zijn ze veel intiemer en intenser, omdat je beter op de teksten let. Een nummer dat bijzonder vermelding verdiend is wat mij betreft het mooie ‘Blood Red Coupe Deville’.

Twee dezelfde maar toch zeer verschillende albums. Je moet het maar kunnen. En Hadden Sayers bewijst hiermee dat het mogelijk is. 

Tracklisting:
01. Dopamine Machine 
02. Learning To Disappear
03. Unsatisfied
04. Peppermint Patty
05. I Feel Love
06. Waiting Wanting (Feat. Ruthie Foster)
07. Good Good Girl
08. Blood Red Coup DeVille
09. Hit The Road
10. Backbreaker
11. Gravity

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.