Post Description

De bluesrockband Hundred Seventy Split (HSS) wordt in 2010 opgericht door zanger-gitarist Joe Gooch en bassist Leo Lyons. Gooch en Lyons zijn voormalige leden van Ten Years After. Leo Lyons is een van de oprichters van Ten Years After in 1966 en maakt vele hoogtepunten van TYA mee zoals het optreden op het befaamde Woodstock festival in 1969. Joe Gooch studeert eerst klassieke gitaar, maar al snel is hij meer geïnteresseerd in de jazz en de blues en wordt geïnspireerd door Jimi Hendrix, Eric Clapton, Led Zeppelin, The Beatles en Frank Zappa. Gooch vervangt zanger-gitarist Alvin Lee in Ten Years After in 2003. HSS bestaat verder uit drummer Damon Sawyer, die drumlessen geeft en heeft samengespeeld met o.a. Jimmy Dawkins, Dave Spector, Sonny Black’s Bluesband, Mojo Bufford, Paul Rodgers, Sam Moore en Bill Wyman’s Rhythm Kings.

Omdat Gooch en Lyons, terwijl ze nog deel uitmaken van Ten Years After, op een gegeven moment een andere muziekstijl willen spelen, ontstaat de idee om een nieuwe band op te richten. De naam Hundred Seventy Split is een suggestie van Lyons’ zoon Harry. Hundred Seventy Split is de naam van een kruispunt (road junction) in Nashville Tennessee. Lyons en Gooch verlaten Ten Years After definitief eind 2013.

Het eerste album van HSS ‘The World Won’t Stop’ komt in 2010 uit, gevolgd door ‘Hundred Seventy Split’ in 2014 en The Road Live”  in 2015. Vorige maand verscheen ‘Tracks’, het nieuwe album van HSS. Het openingsnummer van het album, de uptempo bluesrocker It’s Coming Back Around  begint met een krachtige gitaarriff die me aan de oude Fleetwood Mac doet denken. Veel felle gitaarsolo’s en een straffe ritmesectie. Het visitekaartje van het trio is afgegeven. The Game, If You Make It To The Top en Grew Up On Muddy Waters zijn (bluesrock) ballads met slepende en lyrische gitaarsolo’s. Gooch bewijst in het funky Lonely en Gravedigger een uitstekend gitarist te zijn die alle stijlen aan kan, van bluesrock, hardrock, jazz tot funk. Drummer Damon Sawyer is zeer prominent aanwezig in de bluesrocker Looking For A Sign. Na de uptempo rocker She’s Got The Mojo is het de hoogste tijd voor een (relatief) rustpunt met de prachtige ballad Tali Lights. Lyrisch gitaarwerk en heerlijk orgelspel van Billy Livsey. Daarna weer veel gitaargeweld in de bonkige bluesrocker The Final Curtain. De afsluiter, de bluesrockballad You Can’t Drink It roept herinneringen op aan The Free en Bad Company, waarbij de zang van Gooch, hoewel zijn stem minder krachtig is, me doet denken aan Paul Rodgers.


 
The World Won't Stop
HSS 
‎The Road Live
 Tracks