Post Description

In Black kruip je in de huid van een Black opperative, maar als mij werd verteld dat ik een Perzische Prins was met wraakgevoelens en veel te veel wapens, dan had ik het ook geloofd. Het verhaal speelt in Black namelijk een ondergeschikte rol. Er zijn wel mooie tussenfilmpjes waar in flashback-vorm het verhaal wordt verteld, maar dit beleefde ik enkel als adempauze tussen het schietgeweld in. Want daar draait Black om: knallen, knallen en nog eens knallen, zonder echt na te denken. Verwacht echter geen Serious Sam gameplay, want Black kent best wel vermakelijke diepgang. 

Zo zijn er delen van missies waarbij het verstandig is om zo stil mogelijk aan het werk te gaan. Denk daarbij aan het van achteren besluipen van een vijand of met een silencer in één keer iemand een headshot geven. Het is in mijn ogen een welkome afwisseling, want hoe vet de actie ook mag zijn, na een kwartier lang alleen maar je magazijn leegschieten kan de eentonigheid een heel klein beetje toeslaan. Ik zeg met nadruk 'heel klein beetje', want dankzij de vele ontploffingen, heerlijk stervende vijanden en de destructieve omgeving pompt je hart zoveel adrenaline door je lichaam dat het loslaten van Black erg moeilijk is.