Post Description

Eco, vooral door zijn 'Roman van de Roos' bekend geworden, is, zoals ook de roman illustreert, in de eerste plaats een speurder naar de betekenis van tekensystemen (een semioticus). In deze keuze uit opstellen die hij gedurende 20 jaar voor dag- en weekbladen schreef, weet Eco op wonderbaarlijke wijze de wetenschapper en de essayist en journalist in een houding te verenigen, die van een grenzeloze nieuwsgierigheid - welke houding aan de bundel ook een hechte eenheid geeft. Zo analyseert hij het hyperrealisme van de Amerikaanse namaakcultuur, trekt hij een parallel tussen de Middeleeuwen en onze tijd en bespreekt hij onderwerpen als televisie, sektes, de Nieuwe Filosofen, taal en macht, de krisis van de Rede, het jargon van de kunstkritiek, humor enz. Speelse essayist en theoretische degelijkheid kunnen blijkbaar samengaan; in elk geval gebruikt Eco die combinatie om, allerminst vrijblijvend, stelselmatig te wijzen op de mechanismen van de schijnwerkelijkheid die ons door de massamedia wordt voorgespiegeld.