Post Description

Het toppunt van Britse folk, het beste dat er op dit moment gemaakt wordt.

Traditionele folk, nieuw leven in geblazen door The Furrow Collective. En de herfst lijkt altijd een goed seizoen om naar deze groep te luisteren. Liedjes over bloedige slagvelden, bovennatuurlijke zaken, overmatig geweld of diepe melancholie. Toch worden ze al eeuwen verslonden door grote groepen luisteraars. Zing ze rond een kampvuur en iedereen voelt zich veiliger erdoor. Het gebeurt toch ergens anders.

Hoewel de traditionele folk-scene vernieuwing altijd met argwaan bekijkt, blijkt deze groep in staat om dit te doen zonder de oorsprong aan te tasten. Misschien is dit juist de manier om de muziek te bewaren voor later. Als dit later zo gemaakt wordt als op deze CD, dan is de traditionele folk in veilige handen.

Op Johnnysgarden.nl stond het volgende:

Fathoms is intussen het derde album van dit Schots/Engelse viertal. Beide voorgaande albums werden uiterst lovend ontvangen en leverden hen vorig jaar de onderscheiding van BBC Radio 2 Folk award winners of Best Group 2017 op. Ook hier in Nederland onderkende Hans Jansen direct bij hun debuut At Our Next Meeting hun kwaliteiten. Wederom blazen Lucy Farrell, Rachel Newton, Emily Portman en Alasdair Roberts bekende en minder bekende traditionals nieuw leven in. Alle vier speurden ze in archieven en platencollecties naar repertoire. Roberts kwam met de meest bekende traditionals op de proppen, The Dark-Eyed Gypsies en The Cabin Boy, laatstgenoemde leerde hij kennen in de uitvoering van Peggy Seeger. Het liedje is overigens al terug te vinden in de collectie van Thomas Mcqueen uit 1827. Ook False Lover Won Back heeft als bron Peggy Seeger. Haar uitvoering is terug te vinden op het album Classic Scots Ballads, welke ze maakte met Ewan McColl. Ronduit schitterend is Write Me Down, bekend geworden door de legendarische Copper Family. Hier wordt echter uitgegaan van de versie van de Ierse zangeres Cecilia Costello. Misschien nog wel mooier is het ingetogen, door Lucy gezongen False True Love, een ballade ontleend aan Young Hunting van Shirley Collins uit 1967. Twee songs werden ontleend aan het boek "Traveller’s Joy – Songs of English and Scottish travellers and gypies 1965 – 2005", verzameld door Mike Yates. Een onderhuidse spanning kenmerkt The Cruel Grave. Het voor mij onbekende Down by the Greenwoodside krijgt een beklijvende uitvoering. Prachtig gezongen door Rachel en de begeleiding is bijzonder spannend en inventief, zeker een van de hoogtepunten. Een van de bekendste traditionals is My Son David. Emily leerde het van Lou Killen, die het weer geleerd had van de bekende Schotse folkzangeres Jeannie Robertson. Dat is het mooie van die traditionals, dat het generatie op generatie aan elkaar wordt doorgeven. Nog mooier wordt het als er aan bestaande versies iets eigens wordt toegevoegd. Op Fathoms is dat dit unieke viertal wederom met vlag en wimpel gelukt, mede dankzij de geduldige producer Andy Bell, ook wel het vijfde Furrow Collective lid genoemd.

Ook mooi verteld. 

Tracklist:
1. Davy Lowston 
2. The Dark-Eyed Gypsies 
3. False Lover Won Back 
4. Write Me Down 
5. False True Love 
6. The Cruel Grave 
7. The Cabin Boy 
8. My Son David 
9. Down By The Greenwoodside 
10. As I Came In By Yon Castle Wall 
11. Lady Eliza 
12. Our Ship She's Ready/I Am A Maid That's Deep In Love 

Staat er compleet op, 20% meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”