Post Description

Faces of Death Vol. 05 1978

Verenigde Staten
Documentaire / Horror
105 minuten

geregisseerd door John Alan Schwartz (die de film schreef onder het pseudoniem 
Alan Black en regisseerde als Conan LeCilaire). 
met Michael Carr, Samuel Berkowitz en Thomas Noguchi

Faces of Death is een Amerikaanse exploitatiefilm/mondofilm uit 1978 van John Alan Schwartz 
De horrorfilm is een pseudo-documentaire, waarin lijkschouwer Dr. Francis B. Gross (gespeeld door Michael Carr) videomateriaal toont van 
dodelijke ongelukken en mensen in andere dodelijke situaties. De film wisselt materiaal waarin menselijke slachtoffers daadwerkelijk in 
situaties met dodelijk afloop te zien zijn af met geënsceneerde scènes.

Faces Of Death zorgde voor behoorlijk wat controverse. De reden hiervoor was dat er in de film gebruikt werd gemaakt van bestaande 
nieuwsbeelden, waarbij mensen (en dieren) als dodelijk slachtoffer werden getoond. De makers nemen geen enkel standpunt in, het enige doel 
is het tonen van de beelden.

In de film is onder meer te zien hoe een (door regisseur Schwartz verzonnen) satanische sekte dode lichamen betrekt bij een orgie. Ook zijn 
er executies te zien door middel van onthoofding en de elektrische stoel. Weer andere scènes laten beelden zien van mensen die opgegeten 
worden door dieren, waaronder een krokodil die in zwemwater terecht is gekomen en waarbij een poging om het terug naar open water te 
leiden verkeerd afloopt. Ook het doden van dieren door mensen komt aan bod. Daarnaast zijn er oorlogsbeelden uit Viëtnam en de Tweede 
Wereldoorlog en materiaal over kannibalisme.
- een man die gevierendeeld wordt m.b.v. vier paarden (in Rusland omdat hij z'n belastigen niet betaalde)
- politieman levend opgegeten door krokodil
- een huisvader die voor de ogen van z'n gezin wordt gedood en opgegeten door een beer.
Dat geeft je al een indruk wat je mag verwachten.

Naast de bestaande beelden werd gebruikgemaakt van geënsceneerde scènes, maar door het niet vermelden van de acteurs en het ogenschijnlijke 
toeval van de draaiende camera, was het voor de kijker soms moeilijk te onderscheiden welke beelden echt waren en welke beelden in scene 
waren gezet. De controverse werd juist als marketinginstrument gebruikt, met de tagline Banned in 40+ countries, terwijl de film officieel alleen 
maar verboden was in Australië, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Finland en Groot-Brittannië en in de meeste gevallen zelfs slechts tijdelijk of 
gedeeltelijk.
Cover meegepost
moviemeter http://www.moviemeter.nl/film/20655



Voor jullie allemaal nog een heel Fijne Jaarwisseling en alles wat je blij maakt voor 2016  !!!