Post Description

Brainbox is een Nederlandse rockgroep, oorspronkelijk afkomstig uit Amsterdam. Gitarist Jan Akkerman en drummer Pierre van der Linden, beiden later lid van de band Focus, maakten deel uit van de oorspronkelijke bezetting, naast zanger Kaz Lux en basgitarist André Reijnen.

De band werd in 1968 opgericht door manager John B. van Setten met de leden Jan Akkerman (gitaar), Kaz Lux (zang), Pierre van der Linden (drums) en André Reijnen (bas). De debuutsingle "Down Man" verried al meteen het enorme potentieel van de groep met hun progressieve bluesstijl met een psychedelisch randje en vooral het karakteristieke, hoge stemgeluid van Kaz Lux. Bovendien bleken Lux en Akkerman in staat tot het schrijven van origineel materiaal, terwijl de coversopvielen door de verrassende interpretatie. 
Het magnifieke ongeëvenaarde gitaarspel van Jan Akkerman gecombineerd met de eveneens unieke stem van Kaz Lux vormen de basis voor de muziek van Brainbox. Het stevige basgeluid van Andre Reynen en de geweldige drums van Pierre van der Linden maken deze band compleet. Jammer genoeg heeft deze samenstelling slechts één album gemaakt. Maar men heeft met dit album wel een onbetwiste klassieker neergezet.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het album opent met het geweldige drumwerk van Pierre van der Linden, aangevuld met het fluitspel van gastmuzikant Tom Barlage (later lid van Solution). Na deze intro van circa een halve minuut toont Jan Akkerman, met zijn kenmerkende gitaargeluid aan, waarom hij één van de beste gitaristen van de wereld is. Het karakteristieke, hoge stemgeluid van Kaz Lux en de prachtige fluitsolo van Tom Barlage maken van Dark Rose een meesterwerk dat misschien wel het meest progressieve nummer uit die tijd is. Het wellicht beter bekende en twee jaar later door Focus opgenomen Hocus Pocus is duidelijk beïnvloed door dit nummer.

De volgende twee nummers, de Tim Hardin cover Reason To Believe en het bluesy Baby, What You Want Me To Do, onderbreken de hitreeks op dit album. Ze brengen je terug naar de sfeer van de zestiger jaren en zijn vooral leuk om weer eens te horen. Het nummer Scarborough Fair is weer een echt progressief nummer. Akkerman speelt akoestische gitaar op dit nummer en wederom mag Barlage zijn fluitkunsten laten horen. Het doet vooral denken aan de muziekstijl die Blackmore’s Night momenteel maakt. Dit nummer, dat zijn oorsprong kent in de middel-Engelse periode, is het meest bekend in de uitvoering van Simon & Garfunkel, maar ook bands als Blackmore’s Night, The Enid en Queensrÿche hebben hiervan prachtige versies gemaakt.

De vroegere B-kant van de lp begint met het korte bluesnummer Sinner’s Prayer. Een mooie aanloop naar het, zeker voor die tijd, lange nummer Sea Of Delight. Dit nnummer dat dus bijna een hele lp-kant in beslag neemt, is te vergelijken met andere langere nummers uit die tijd, zoals Eight Miles High (Golden Earring – 1969), In-A-Gadda-Da-Vida (Iron Butterfly – 1968) en Get Ready (Rare Earth – 1970). Het begin en het einde, die tezamen een normaal nummer zouden kunnen vormen, worden gescheiden door een psychedelisch middenstuk, met gitaar, bas en drumsolo’s.

Deze versie van Esoteric bevat naast het perfect geremasterde album nog circa 34 minuten aan bonustracks. Naast de debuutsingle Down Man, met als B-kant Woman’s Gone is ook de B-kant Amsterdam – The First Days meegenomen in deze release. Hiermee is al het materiaal dat Jan Akkerman met Brainbox heeft gemaakt voor het eerst op één cd verzameld. Door de toevoeging van de eerste vier singles na het vertrek van Jan Akkerman wordt deze uitvoering een echt monument voor de muziek van Brainbox
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na het veelbelovende debuutalbum vertrokken kort na elkaar zowel Akkerman als Van der Linden. Nieuwe gitarist werd Herman Meyer, die na enige tijd gezelschap kreeg van Rudy de Queljoe (ex-Dragonfly) en als drummer kwam Frans Smit over uit De Maskers. Meyer maakte na twee singles plaats voor John Schuursma. Ondanks de wijzigingen bleef Brainbox landelijk zeer populair. Na het vertrek van Kaz Lux in 1971,vervangen door zanger Michel van Dijk, viel de groep wegens afnemend succes in 1972 uit elkaar. Op de lp Parts is het laatste lid van het eerste uur, André Reijnen, ook vertrokken en het album heeft nog maar weinig te maken met het originele Brainbox. Fans laten het album dan ook links liggen.

Vanaf 2003 gaf Brainbox samen met de band Flavium een aantal reünie-concerten in Nederland, waarvan een live-cd The last train is uitgebracht. De band speelde vrijwel in de post-Akkerman bezetting van 1970 (Lux, van der Linden, de Queljoe en Schuursma) aangevuld met Eric Bagchus als bassist.

In oktober 2009 riep Kaz Lux de band toch weer bij elkaar. In januari, februari en april 2010 volgde een toer door Nederland. In 2011 nam de band voor het eerst in bijna 40 jaar een nieuw studioalbum op met als titel The 3rd Flood en ging weer toeren.

De samenstelling van de band is afgezien van de constante aanwezigheid van Lux en de Queljoe wisselend. Zo vervangt Mick Heine regelmatig John Schuurma op gitaar en valt Hans Waterman (bekend van Cuby + Blizzards) vaak in voor drummer Pierre van der Linden als deze verplichtingen heeft met Focus. Op basgitaar speelde vaak Cees van der Laarse.

Jan Akkerman gaat in 2012 met het oude Brainboxrepertoire toeren als My Brainbox met als zanger Bert Heerink.