Post Description

Toon Hermans - De kleuren van een clown (2007)

Geen hartelijke lach, maar bittere ernst. De schijnbaar aanklooiende Toon Hermans was een Pietje Precies, maar wordt geëerd door vrienden, familie en collega's in deze conventionele docu van Coen Verbraak.
De clown is dood, lang leve de clown. Na het overlijden van opperclown Toon Hermans in 2000 zijn er talloze vakbroeders opgestaan die hetzelfde trucje als hij probeerden te herhalen. Hoe grappig zij ook waren, zelfs zij moesten erkennen dat er geen ander was zoals hij.
Zowel in timing, precisie, gewoonheid én flauwheid was en is Toon onovertroffen. Dat onderstrepen zijn vakbroeders - samen met de drie zoons van Hermans en een handvol andere personen die dicht bij de cabaretier stonden - nogmaals in de documentaire van Coen Verbraak die in 2005 door de VARA werd uitgezonden en nu op dvd verkrijgbaar is.
Maar dat is niet het enige wat de fans voorgeschoteld krijgen: op het schijfje is ook ongeveer een half uur durende compilatie uit zijn One Man Shows tussen 1958 en 1997 te zien.

Pietje Precies
In zijn documentaire kon Verbraak gebruik maken van beelden uit het privé-archief van de cabaretier. Wie dacht dat Toon Hermans maar wat aanklooide op het podium, komt na het zien van deze beelden bedrogen uit. Natuurlijk deed hij niet zomaar wat, verklaart Paul de Leeuw, zelf bekend om zijn geïmproviseerde presenteerstijl.
In de docu is te zien dat zelfs de opkomst en het applausontvangst van Hermans tot in de puntjes gerepeteerd werden. Geen wonder dat de repetitieperiode voor de One Man Shows volgens zijn vaste set muzikanten wel een paar maanden in beslag kon nemen. Zo'n perfectionist en controlefreak als Hermans was in zijn shows, zo liet hij wat betreft zijn privé-leven veel over aan zijn vrouw Rietje.
Zij kocht het huis in Bloemendaal en richtte het eigenhandig in. Hermans hoefde alleen maar in te trekken - zodra hij het huis had gevonden, want hij was er voorheen nog nooit geweest. Zo blind voer hij op zijn vrouw.

Levensgenieter
De clown met het rode sjaaltje en het rode pochet. Naast onverbeterlijke perfectionist en hondstrouwe familieman is dat toch het beeld wat vooral naar voren komt in deze documentaire. Toon Hermans was boven alles een levensgenieter. Totdat zijn geliefde Rietje overlijdt.
Hermans, die sowieso een grote hekel aan de dood had is vanaf dat moment radeloos. In het bos omarmt hij bomen, want hij moet nu ergens anders zijn kracht vandaan halen. Het liedje Lente-Me breekt hem in Alkmaar. Het doek is gevallen. Het zijn deze scènes die de documentaire extra glans geven, zij het een glans van ontroering. 

Een berichtje en/of kudo's zijn een blijk van waardering! 

Speelduur: 80 minuten
NL gesproken en deels NL ondertiteld
PAL
Formaat: 4x3
DVD5
Stereo