Post Description

Er was eens, diep in midden-Europa, een bloeiend rijk genaamd Tandria. Het land stond onder het bewind van Koning Balderus, en iedereen leefde er in peis en vree. Maar toen verscheen de kwaadaardige heer Wolvering ten tonele. Samen met z'n handlangers verdreef hij de koning, en greep zo naar de macht. Er kwam een einde aan het mooie leventje van de bewoners, en men hoopte op een held die hen zou bevrijden van het nieuwe bewind. Kwestie van het verhaal nog niet direct te hoeven beëindigen kregen ze die ook, maar wel in de vorm van een heldin: prinses Zoé. In de nieuwe Settlers-game kruip je in haar huid om een nieuwe nederzetting op te richten en langzaam maar zeker Wolvering op zijn beurt van de troon te stoten. 

Tot zover het verhalende aspect van The Settlers 7. Voor een briljante verhaallijn hoef je deze game zeker niet aan te schaffen, maar gelukkig zijn er nog een heleboel features die onderzocht dienen te worden. De sfeer bijvoorbeeld. Als de game opstart word je meteen ondergedompeld in een sprookjesachtige en kleurrijke wereld. De camera raast over bossen en kabbelende riviertjes om uiteindelijk bij een levendige stad te komen, terwijl een betoverend mooi liedje het geheel afmaakt. Meteen kreeg ik zin om met het spel aan de slag te gaan, maar eerst moest ik nog even het menu doorwaden en een profiel aanmaken. 

Je profiel is vooral belangrijk voor de multiplayer: je kunt kiezen wat voor type speler je bent (best wel een lastige keuze als je de game nog nooit gespeeld hebt), een avatar en favoriete map selecteren, en aangeven of je een mentor wilt zijn. Dat laatste is een handige feature voor nieuwkomers in de reeks die met een aantal vragen zitten. Zij kunnen namelijk steeds vragen stellen aan ervaren spelers die best wel een handje willen toesteken. Eenmaal in het menu valt op dat alle tekst in de game vertaald werd naar het Nederlands. Buiten enkele vertaalfouten geen reden tot paniek, want de stemmen zijn wel nog in het Engels. Ook opmerkelijk is dat de game Facebook ondersteunt. Je hoeft simpelweg je account te activeren, en voor je het weet heb je in-game achievements op je prikbord geplaatst of vrienden uitgenodigd om met je mee te komen spelen. 

Het kasteel vormt de basis van je nederzetting, en het is mogelijk om dat te pimpen met een heleboel coole accessoires, zoals drakenkoppen en vlaggetjes. Als je de bouwsmaak helemaal te pakken hebt kun je je laten gaan in de enorm uitgebreide leveleditor, waarbij je alles zelf kunt bepalen: van het plaatsen van een boompje tot het instellen van de spelmodus. Helaas moet je tijdens het bouwen steeds op een kaart werken, en is het onmogelijk om de 'echte' wereld te bekijken tot je het ontwerp hebt opgeslagen en ermee aan de slag gaat. 

Maar goed, tijd om de tanden te zetten in de campagnemodus en de gameplay te verkennen. Er zijn twaalf missies die elk minstens een uur in beslag nemen en zich telkens in een ander dorp afspelen. Het verhaal dat je beleeft staat neergeschreven in een groot boek, en aan het begin van elke missie krijg je een kort tussenfilmpje te zien waarbij enkele afbeeldingen op ludieke wijze uit het boek springen. Tijdens het spel verschijnt rechts vanboven een bewegend gezicht als iemand iets tegen je wilt vertellen. 

De eerste missies doen voornamelijk dienst als tutorial: al spelende leer je alle aspecten van het spel de baas zijn. In het missiebord wordt alles stap voor stap uit de doeken gedaan waardoor je haast onmogelijk vast kunt zitten en er heel wat potentiële frustratie verdwijnt als sneeuw voor de zon. De basis van het spel bestaat uit het uitbouwen van een goed draaiende stad. Je begint elk spel met een voorraad resources, zoals geld, hout, ijzer, gereedschap, goud, worsten, boeken, enz. Daarmee kan je aannemers de opdracht geven om hoofdstructuren langs wegen te bouwen, die elk uitgebreid kunnen worden met drie werkplaatsen. Als je bijvoorbeeld een woonhuis gebouwd hebt kan je er onder andere een juwelier, een bakker en een slager bijplaatsen. Dit is nieuw tegenover de vorige Settlers-games en is mede verantwoordelijk voor het eenvoudige en overzichtelijke karakter. 

Om de slager zijn werk te kunnen laten doen heb je echter vlees nodig, en daarom heb je ook een jager of varkensfokker nodig. Jagers moeten zich in de buurt van een bos bevinden, en dat geldt bijvoorbeeld ook voor goudverzamelaars en goudmijnen. Alle aangemaakte goederen worden door inwoners verplaatst naar pakhuizen die je steeds kunt bijbouwen, en van daaruit kunnen ze naar een volgende stap in het productieproces vertrekken. Je moet er dus steeds voor zorgen dat alles vlot verloopt, en bovendien heb je voldoende huizen nodig om iedereen te kunnen huisvesten. Elke hoofdstructuur kan je tenslotte van (beter) eten voorzien, waardoor de bijhorende werkplaatsen sneller zullen werken. Klinkt allemaal ingewikkeld, maar toch is het bijzonder intuïtief eens je ermee bezig bent, iets dat des te meer geldt voor de besturing. 

Het eerste grote deelaspect van de game is oorlog voeren. Je begint telkens met een generaal die zich in je kasteel bevindt. In Het Kreupele Zwijn (de lokale herberg in de campagne, nvdr) kan je piekeniers, musketiers, cavaleristen, kanonniers en vaandeldragers inhuren in ruil voor een aantal goederen. Deze krijgers komen vervolgens onder leiding van de generaal te staan. Elke locatie bestaat uit verschillende deelgebieden die je moet veroveren vooraleer je er kunt bouwen. Sommige zijn neutraal en verdedigen zich enkel als je ze aanvalt, anderen worden bestuurd en kunnen jou ook belegeren. Je legertje - dat best wel iets komisch heeft - volgt bevelen op als je je in de speciale legermodus bevindt. 

De structuur van een gevecht is steeds hetzelfde: eerst moet je de verdediging (meestal in de vorm van een wachtpost) van de tegenstander vernietigen met langeafstandswapens, waarna het gevecht met z'n leger begint. Beide legertjes kunnen zich steeds terugtrekken als het hen teveel wordt. Generalen kunnen nooit sterven, want de generaal die verloren heeft blaast de aftocht terwijl z'n tegenstander de nederzetting verovert. Daar gaat wat tijd over, zodanig dat de andere partij nog even tijd heeft om een mogelijke tegenaanval in te zetten. Het is duidelijk dat het oorlog voeren niet zo uitgebreid is als bij andere RTS-titels, maar aangezien de game niet enkel op dat aspect de nadruk legt hoeft dat ook helemaal niet. 

De volgende pijler is technologie, wat ironisch genoeg van conservatieve kant afkomstig is in de game: de kerk. Als je prestigelevel hoog genoeg is (door bepaalde ornamenten in de stad te plaatsen) krijg je toegang tot nieuwe structuren, waaronder het huis van God. Daarmee kan je geestelijken rekruteren, wiens kennis je nodig hebt om bepaalde upgrades te kunnen onderzoeken. Dit kan wel wat tijd in beslag nemen, en daardoor komen we bij het enige volwaardige minpunt dat ik in de game heb kunnen terugvinden: er is geen doorspoelmogelijkheid om de game sneller te laten verlopen. Als je een heleboel resources en units nodig hebt kan het soms wel een half uurtje duren vooraleer je die hebt. Vaak kan je aan verschillende opdrachten tegelijk werken of aan de noden van bepaalde inwoners voldoen, maar het komt toch ook voor dat je met je duimen zit te draaien. Ik heb al ondervonden dat je het scherm kunt minimaliseren naar de taakbalk zonder dat het spel wordt gepauzeerd, en ondertussen kan je lekker iets anders doen. 

Last but not least is er handel. In de game wordt dat vertaald naar een wisselwerking tussen handelskantoren en havens. In de havens kan je overbodige goederen verkopen, terwijl je via handelskantoren marktkramers op handelsmissie kunt sturen naar andere nederzettingen, om goederen te ruilen of aan te kopen. Vier grote delen die de gameplay stuwen: voor ieder wat wils dus. In het handige logistieke menu kan je kiezen welk aspect voorrang krijgt en eerst afgehandeld dient te worden: gebouwen, legers, handelaars of geestelijken. 

Verwacht zeker geen realisme van de game, maar wel een leuke cartoonachtige en betoverende wereld. Toch mogen de graphics er zeker zijn en ook de laadtijden vallen heel goed mee, op voorwaarde dat je over een voldoende krachtige PC beschikt. Dingen die zich in de verte bevinden worden op een realistische manier een beetje wazig weergegeven, en ook schaduwen zien er bijzonder mooi uit. Er lopen altijd wel enkele inwoners van gebouw naar gebouw, hetgeen de stad tot leven doet komen. Iedereen heeft dan ook een nut in het spel, er zijn geen 'gewone' inwoners aanwezig. Je kunt inzoomen (tot bijna tegen de grond) om iedereen aan het werk te zien, of uitzoomen tot je in de map terecht bent gekomen, om een overzicht te krijgen van het hele rijk. Rechtsboven vind je steeds een handig minimapje terug met enkele sleutelpunten waar je naartoe kunt gaan door erop te klikken. De geluidseffecten zijn van hoge kwaliteit en zorgen voor een levendige sfeer, net als de overtuigende voice-acting en de liedjes die op de a