Post Description

In tegenstelling tot zijn debuut CD 4-strings, is dit album meer een teameffort. Hij speelt samen met bv. Benmont Tench (Tom Petty & the Heartbreakers), Greg Leisz (Bruce Springsteen, Eric Clapton) en Gabe Witcher en Noam Pikelny (The Punch Brothers).

Ik vindt echter dat alles in dienst staat van de zangkwaliteiten van Willy Tea Taylor die weergaloos zijn. Als je daarbij optelt dat de teksten mooi verhalend zijn en hij in staat is die emotie over te brengen op de luisteraar, dan begrijp je dat je met een juweeltje te maken hebt. Kleine verhaaltjes uitvergroot, vaak over het Amerika van vroeger (toen alles beter was.......). Nostalgie van de bovenste plank.

De uitdrukking Knuckleball Prime betekent zoiets als: “Wanneer ouderdom en verraad een ontmoeting hebben met jeugdigheid en vaardigheden, het enige dat je dan kan doen is gaan zitten en de toekomst bespreken met een fles 18 jaar oude Scotch er bij”. 
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geheel begrijp wat ermee bedoeld wordt, maar vooral het laatste gedeelte met de oplossing spreekt me wel aan. 
Knuckleball is trouwens ook een term voor een soort pitcher bij baseball. Deze bloeien meestal pas op aan het eind van hun dertiger jaren, omdat het veel vaardigeheden (skills) vergt die ontwikkeld dienen te worden. En eigenlijk zie ik beide thema’s terug op het album. 

Ik ben blij dat ik hem ontdekt heb en hij gaat hoog op mijn jaarlijst eindigen. Check het filmpje van de link en je sluit hem in je hart.

Tracklist:

1. You Found Me (3:20)
2. Knuckleball Prime (2:33)
3. The Very Best (3:42)
4. Bull Riders & Songwriters (5:15)
5. California (4:23)
6. Brand New Game (4:40)
7. You Have My Attention (2:59)
8. Lost in a Song (3:14)
9. Chickamauga (5:14)
10. Lullaby (3:27)
11. Rue the Day (5:36)

Staat er compleet op, gecontroleerd en 80% pars meegepost.

Met dank aan Midasz. (Echt een ontdekking vriend)