Post Description

Als Bertus Borgers in 1975 terugkeert van een tournee met de Golden Earring door de Verenigde Staten 
verneemt hij tot zijn tevredenheid dat een demo die hij met leden van die band heeft gemaakt heeft 
geresulteerd in een platencontract. Met deze goede vooruitzichten slaagt hij erin een all star bezetting 
van de grond te krijgen: Deinum en Lafaille komen over uit Cuby & The Blizzards. Alleen gitarist 
Paul Smeenk is een onbeschreven blad. Percussionist Broer Bogaart maakt korte tijd deel uit van de 
band, maar prefereert een eigen groep op te richten. Gelanceerd als een ‘supergroep’ maakt 
Sweet d’Buster snel naam in het clubcircuit. De bandnaam wordt gevormd door de Engelse vertaling 
van de meisjesnaam van Borgers' moeder (Soetens) en een anagram van Bertus. De debuutelpee 
Sweet d’Buster verschijnt in 1976. De plaatverkoop valt tegen, maar de live-reputatie van de band 
groeit gestaag. Robert-Jan Stips voegt zich bij de groep. Hij heeft dan al een succesvolle carrière als 
frontman van Supersister en toetsenist bij de Golden Earring achter de rug. Als in 1978 de tweede elpee 
Friction verschijnt is Sweet d’Buster één van de populairste acts in het clubcircuit. Hoewel hitsucces 
uitblijft verkoopt de plaat uitstekend. Dankzij zijn bemoeienis met de elpees Sphritsz en Cha Cha van 
Herman Brood neemt de naamsbekendheid van frontman Bertus Borgers nog verder toe. Een opsteker is 
ook dat Brood een hit scoort met zijn versie van het nummer Still Believe, een compositie van Borgers en 
Smeenk die in de originele uitvoering te horen is op Friction. De derde elpee Gigs is een live-album, 
opgenomen in Zwolle, Arnhem en Tilburg en gemixed in Los Angeles. Het is de meest succesvolle plaat 
van de groep. Zanger/toetsenist Robert-Jan Stips, die ondertussen naam maakt als producer van onder 
meer Gruppo Sportivo en The Nits, voelt zich toch niet helemaal thuis in Sweet d’Buster en houdt het 
voor gezien. Ook drummer Hans Lafaille stapt op. Er volgt een rommelige periode waarin Rinze Posthuma 
(toetsen), Jan Pijnenburg (drums, ex-Lucifer) en Eelco Gelling (gitaar, ex-Cuby & The Blizzards) korte 
tijd deel uitmaken van de groep. Met toetsenist Jons Pistoor (ex-Bruno Basta) en drummer 
Pierre van der Linden (eerder actief in Brainbox, Focus en Flavium) neemt de band het album 
Shot Into The Blue op. De opnamen vinden plaats in de Verenigde Staten. Dat dit niet zaligmakend is 
merken de bandleden als ze thuis de plaat beluisteren: de mix is zo rampzalig dat de plaat later in een 
nieuwe mix opnieuw wordt uitgebracht. Het kwaad is dan echter al geschied: Shot Into The Blue wordt 
veel minder goed ontvangen dan de vorige platen. Pierre van der Linden is dan inmiddels alweer 
vervangen door Leon Klaasse (ex-Valley Of Dolls). Als de verkopen van Shot Into The Blue tegenvallen 
ontstaan er onoverkomelijke meningsverschillen met de platenmaatschappij. Ook het aantal boekingen 
voor concerten van de nieuwe bezetting valt tegen. Eind ’80 doekt Borgers de band op. 

1976 - Sweet D'buster
01. One Way Or Another 3:16
02. Tip Of My Tongue 6:41
03. You're Gonna Be A Winner 4:00
04. Minutes (Have Come To A Chain) 6:21
05. Bread 3:23
06. Ready For Love 4:21
07. Magic Moment 6:21
08. Going Nowhere 4:29
09. Summertime 3:48

1978 - Friction
01. Angel 5:19
02. Can't Buy Me Love 4:47
03. Hard Stone Jungle 5:03
04. Still Believe 4:05
05. Money Song 3:45
06. Stir Up The Fire 5:41
07. Smash The Mirror 4:12
08. I've Gotta Know 5:47
09. It Takes A Lot Of Time (To Let All The People Know) 4:48

1979 - Gigs
01. Money Song 3:24
02. Smash The Mirror 4:03
03. Manja 4:40
04. Going Nowhere 5:47
05. Still Believe 4:00
06. No More Cricket 3:32
07. Bread 5:20
08. Under City Lights 3:22
09. You're Gonna Be A Winner (Bonus) 6:55
10. Takes A Lot Of Time (Bonus) 7:27
11. Stir Up The Fire (Bonus) 6:08

1979 - Shot Into The Blue
01. Rittum Of Your Soul 5:25
02. Mean Woman 5:27
03. Two Nights 6:24
04. In The Evening 4:06
05. Is It True 5:12
06. When It's Over 3:28
07. The Frog 6:39
08. Can't Decide 6:15